dün bıraktın ellerimi
uzaklara kaçtın
bir küfür gibiydi
söylenen sözler

zaman durmaksızın
şelale gibi akıyordu
karşılıklı iki duvar
gülmüyor, ağlamıyor, susuyordu...

günlük sayfaları
yazılmaktan yorulmuş
ben ise
özür dilemekten...

zaman bile küsmüştü
konuşmuyordu dakikayla
akşamlar bitmiyordu
periler kötü olmuştu...

mülteci ruhum
bedenimden kaçıp
senin yanına geliyordu
her an, her dakika...

bu kıyametin sebebi
iki küs duvar
barışmayacaklarını bildiklerinden
sadece susarak geçiriyordu....